En dan...

En dan is er in het afgelopen half jaar heel veel gebeurd!
En wel het allermooiste wat er gebeuren kan! We hebben een tweede gezonde dochter mogen ontvangen!
Wat een rijkdom, twee gezonde meiden hier in huis. Daar ben ik werkelijk dagelijks dankbaar voor.

Maar ook daar beginnen dan de moeilijkheden weer op te spelen.
Onze oudste dochter is gedoopt. Zij het met moeite van de kant van mijn man. Maar hij stond er wel voor mij! En dat waardeerde ik enorm.
We hadden een goed voorgesprek met de dominee hier thuis gehad. En de dominee vertelde dat hij veel respect had voor de keuze van Jeroen, om mij te steunen tijdens de doop.
Als je dan zoveel respect hebt, dan laat je dat in mijn ogen ook blijken tijdens de preek. Een doopdienst is een feest!! maar helaas de doopdienst van onze oudste verliep anders. De preek was verre van feestelijk....
Helaas was dit een hele harde klap voor mijn man. Met het resultaat dat alles wat ik de afgelopen jaren had opgebouwd..... dit in een kleine twintig minuten compleet verwoest was...
En nu.... nu wil hij niet mee om onze jongste te laten dopen.
Mensen, ik kan jullie zeggen dit alles doet pijn. Na veel bidden en hopen en nog meer bidden had ik de deur van zijn hart, op een kier voor het Geloof..... En die deur, die zit nu weer potdicht en op slot.
Ik bid en hoop dagelijks dat die deur toch weer een klein beetje op een kiertje mag gaan staan. Want ook onze jongste wordt gedoopt en wel sámen met mijn man!

Lieve groet,

Ingrid